In 2015 kwam ik op mijn huidige werk terecht. Daar leerde ik een vriendin van me kennen die heel erg bezig was met spiritualiteit en me voor het eerst vertelde over tweelingzielen. Ik begreep onmiddellijk dat het een heel heftig proces was en had zoiets van: Het is zo goed als ik het gehad heb. Voor mij hoeft dit precies niet.
Little did I know...
Destijds zag je op Facebook nog dat je vrienden reageerden op andere hun profiel en visa versa. Zo kwam ik constant iemand tegen op Facebook waar ik een heel raar gevoel bij kreeg. Ik kan het moeilijk omschrijven. Maar ik vertrouwde deze persoon voor geen haar! Wat heel vreemd is, want ik ben een sociaal diertje en geef iedereen altijd het voordeel van de twijfel.
Deze persoon kwam te pas en te onpas op mijn sociale media voorbij en op een gegeven moment kreeg ik hem ook voorgesteld als vriend. Ik heb toen doorgeklikt op zijn profiel om te kijken wie deze persoon nu eigenlijk was. Misschien kende ik hem zonder het te weten. Maar ik vond buiten gemeenschappelijke vrienden geen lampje dat ging branden. Enkel dat hij woonde op de plaats waar ik voor mijn huidige werk gewerkt heb. Ik besloot het los te laten.
Tot ik enkele weken later op het werk de lift uit stapte en bijna letterlijk op hem botste! Hij sprak me onmiddellijk aan met zijn charmante glimlach. "Hey, ik ben 'De Jos' uw nieuwe collega". Ik sta niet gauw met mijn mond vol tanden, maar ik weet nog dat ik toen aan de grond genageld stond. Fuck! Dat is hij! De social media dude. Ik denk dat ik toen iets moet uitgestameld hebben maar ik weet niet meer wat precies. Ik was zo van mijn melk. Er overviel mij een gevoel dat ik nog nooit eerder heb gehad en ik wilde me zo snel mogelijk weg bij hem!
Wellicht is toen mijn proces begonnen, maar ik was me hier absoluut nog niet bewust van. Dat kwam pas veel later.
Een paar weken later kreeg ik een volgverzoek van hem op sociale media. Ik heb écht afgewogen of ik dat wel zou toelaten. Met elke vezel in mijn lijf wist ik dat dit het begin was van iets groots. En de controlefreak in mezelf had zoiets van: Nee, dit gaan we niet doen! Maar nieuwsgierig als ik ben heb ik hem toch aanvaard. Als het me niet aan stond kon ik hem altijd weer verwijderen, toch?
Gek genoeg was hij het die in het begin steeds toenadering zocht. Later zou onze dynamiek van aantrekken en afstoten meermaals omdraaien.
Op een gegeven moment postte hij een diepzinnige quote op sociale media en ik was getriggerd. Hmm... Misschien zit er toch meer in deze man dan ik dacht? En dat was de moment dat ik me ben gaan openstellen voor hem. Ik heb een privébericht gestuurd met de vraag of alles ok was?
Wat er toen gebeurde had ik nooit durven denken. Ik kreeg een wel héél uitgebreid antwoord terug met een deel van zijn levensverhaal. En hoewel ik in eerste instantie zoiets had van: wow, is die altijd zo open en eerlijk?! Raakte het me ook enorm en heeft dit er net voor gezorgd dat ik mezelf dierf openstellen naar hem.
Sindsdien zijn we beginnen praten met elkaar. Heel vreemd, maar het leek alsof ik tegen mezelf praatte. We bleken dezelfde waarden en normen te hebben en tegen dezelfde dingen aan te botsen. We zijn op korte tijd zo close geworden! Misschien wel té close...
Ik vond het heerlijk om zo te filosoferen over het leven. Uren aan een stuk konden we praten met elkaar. Zoiets heb ik nog nooit ervaren met iemand en ik genoot er met volle teugen van.
Tot hij op een gegeven moment alle contact verbrak. Van de ene op de andere moment.
Ik was er kapot van! Had ik iets verkeerd gedaan? Had ik iets verkeerd gezegd? Wat ik toen allemaal voelde deed zo'n pijn! Het was pijn die ik herkende van vroeger, toen ik kind was. Die nu weer aangeraakt werd. Waarvan ik me niet bewust was dat deze er nog zat.
Ik kan het het beste omschrijven als letterlijk dood gaan. Later heb ik geleerd dat dit een Dark night of the soul is. Het deed ongelooflijk veel pijn. Maar ik moest er door...
Het is toen, in die periode een paar maanden na onze eerste separatie, dat ik geleerd heb dat hij mijn tweelingziel is. En plots vielen alle puzzelstukjes in mekaar!
Comments